Sevgilim… Uzun zaman oldu görüşmeyeli. Sensiz hayat ne kadar sıkıcıymış bilememişim. Sen hayatımın her saniyesindeymişsin meger . Bilememişim. Ben nasıl bu kadar aptal oldum da bu adama kandım diyordum kendi kendime ama… Yanılmışım. Aslında seni tanıdığım için hiç pişman değilim ve mutluyum.
İyi ki, sen varmışsın hayatımda, iyi ki, seni tanımışım hayatımda. Ama faydası yok sevgilim. Sen ayrıldın benden, terk ettin beni. Sebebini söylemedin. Sustun ve suskunlukla terk ettin beni. Yüzüne bakamıyorum artık. Eskisi kadar sık göremiyorum seni.
Okulumuz bittikten sonra aslında seni her zamankinden daha fazla özledim. Yanımda olsaydın da gözlerine baksaydım dedim. Keşke bir kere dokuna bilseydim…
Ah bir bilsen sana neler söylemek istediğimi ama anlatamiyorum derdimi. Söylemek istediğim her şeyi tek nefeste söylemek istiyorum ama söyleyemiyorum işte.
Bak sevgilim. Seni seviyorum. Keşke bir umut verseydin. Ayrılmayalım da ilişkimizi düzeltmek için bir az daha büyüyelim deseydin seni anlardım. 🙂
Ama böyle olmaz. Bana acı çektiriyorsun sevgilim. Yapma böyle. Hadi beni ara, hayatım buluşalımmı de. Ben de geliyim ve yeniden aşkını itiraf et. Sonra hep birlikte olalım. Seni bekleyeceğim sevgilim. Söz veriyorum…
Sevgilerimle: Gülzare
Ayrılık mı ayrılıkta neymiş buna kısaca ölüm demeliyiz..
sevgiyi aslında karşındaki kişide görmediyse onunla muhatap olmaman lazım değilmi arkadaşlar ?
çok acı olmalı sevdiğinin tarafından terk edilmek hem de açıklama yapılmadan..
güzel bir yazı olmuş