Yalnız

Hayat, yalnız kaldığımızda başlarmış. Seni güldürebilecek biri olmadığında başlarmış hayat. Bazen anlayamayız, belki de hepimiz yalnızızdır. Birşeyi kaybetmeden değeri bilinmiyor. Belki tekrar kazansak yine bilmeyeceğiz. Bir babam var, vardı yada.

Sevmekmiş Yaşamak

Yaşamak sevmekmiş. Sevmeyi yitirince anlarsın. Her zaman izlediğin o aşk filmi artık seni perişan eder. Sevemezsin. Sevmekmiş yaşamak. Sevdiğini sanmak değil, kendini sevmiyorum diye kandırmak değil, seviyorum demekmiş yaşamak. Hayat senle oyun oynarken pes etmek, hile yapmak değil, kalkıp içinde bulunduğun durumu uzaktan izlemekmiş, sevgiyle yaklaşmakmış.Sevmekmiş yaşamak.

İlk Aşkım

İlk aşkımızı  nerede ne zaman gördüğümüzü hiç unutmayız. Ne giydiğine kadar herşeyi hatırlarız. İlk görüşte gözlerin çarpışması gibidir bu. Bir o kadarda sonu belli olmayan onsuzluk kadar karanlık bir yol. Ama benim ki hepsinden farklıydı. Ben onu 1. sınıftan beri tanıyordum. Bir ara okul değiştirmişti hatırlamıyorum. Fakat altıncı sınıfta geri dönmüştü, döndüğünde pek birşey olmamıştı ama herşey 7. sınıfta başlamıştı.

Gidersin

Gitmeyi tercih ettim. Ben olmam için fırsat vermem gerekiyordu. Gittim. Gitmem gerektiğini hissettim. Verdiğim sözlerin ne anlamı varki duyduklarım sahte olduktan sonra? Sende ekle yalan listesine bir yalan daha. Onunkine ekle, o olmasaydı tutardım belki. Çoğu zaman gidersin, gittiğini sanarsın ama hareket eden tek şey beynindir. Ayakların hareket etmedikten sonra gitmek denmez buna. Bazen kalırken gitmiş olursun.

Yaşamış Olmak

Hani olur ya seversiniz ama bir o kadar da sevmezsiniz. Onu seversiniz ama davranışlarından nefret edersiniz. Çünkü istediğiniz gibi hareket etmez. Neden ben değilim diye soruyorsunuzdur kendinize. Doğru zamanda yanlış yerde olmuş olabilir miyiz? O kadar anlamsız ki çoğu şey. Yüzüne gülümsüyor, seninle konuşuyor ama sana yazmıyor , seninle dolaşmıyor belki şanslıysanız veya şanslı kıldığınız kolyeniz varsa aynı mekanda aynı ortamda olabiliyorsunuz. Ama düşündüğü kişi olamıyorsunuz.

İYİYİM

Yokluğunun üçüncü ya da dördüncü günündeyim. Yalanlarımın arkasına saklanıyorum çünkü beni istemiyorsun artık,beni sevmiyorsun. Seni daha dün görmüş olmama rağmen hala özlüyorum. Neden bilmiyorum ama sana herşeyimle bağlandım. Hep öyleydim aslında.Gitmeni istemiyorum ne kadar anlamak istemesen de seni seviyorum. Benim seninle olan geleceğim böyle değildi aslında. Sana olan sevgim,bağlılığım bunların olmasını gerektirmiyordu. Benim hayalimdeki gelecek çok farklıydı. Benim hayalimdeki ”BİZ” çok farklıydı. Birbirimizi bırakmadan sevecektik,her türlü engeli aşacaktık, ayrılmayacaktık.

Belki de

Çöküşlerdeyken belki de karşıma çıkan doğru kişiydin sen. Kaybedecek o kadar çok şey varken belki de her gün yeniden bulduğum aşkımdın. Nasıl veya ne kadar sevdiğimi umursamıyorum. Umurumda olan aramızdaki imkanlılık. Görülecek yaşanılacak çok şey var. Ama görmemiz lazım. Birbirimizin kalbini kırmadan önce düşünmeliydik, neleri kaybedeceğiz? Belki çoğu kez kurtarıldık ama ya bu sefer gerçekten kaybedersek? Sesini çok seviyorum, beni rahatlatıyor. Ama bazen yükseldiğinde ağlatıyor. Damlalarımda yansıman beliriveriyor.